மெல்லச் சுவைக்கும் கல்லவள் இதழ்கள்

மெல்லிடை மெல்லெனக்
காற்றினில் ஆடுது
மெல்ல மெல்லச் சுவைக்கும்
கல்லென உன் இதழ்கள் இனிக்கும்

பூங்கொடி மேனியில்
பூத்த வெண் பூவெனப்
பல்வரிசை சிரிக்கும்
பொன் நகைகள் உதிர்க்கும்

உன் கண்களில் பிறந்திடும்
மொழியதன் அழகினில்
கவி வரிகள் பிறக்கும்
மனம் சுமைகள் மறக்கும்

பொன்மகள் கன்னத்தில்
சுருண்டிடும் கேசங்கள்
சிறு தூண்டில் வளைக்கும்
கயல் மீன்கள் பிடிக்கும்

சிற்றிடை தாங்கிய பட்டணி
உன் எழில் ஒளியினில் ஜொலிக்கும்
எனைக் கட்டிட வாவென
முட்டிய உன்னழகழைக்கும்